اندازه گیری شدت پرتوهای فرابنفش خورشیدی نوع a و b در شهر قزوین (۹۳-۱۳۹۲)

زمینه: پرتوهای فرابنفش خورشیدی یکی از مهم­ترین عوامل خطرساز زیستی محسوب می­شوند. بیش­ترین آسیب بهداشتی پرتوهای فرابنفش خورشیدی در سطح زمین به طور عمده از طیف­های فرابنفش a و b ناشی می­شوند. هدف: مطالعه به منظور اندازه­گیری شدت پرتوهای فرابنفش خورشیدی a و b در شهر قزوین انجام شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه مقطعی، شدت پرتوهای فرابنفش خورشیدی a و b شهر قزوین در سال 93-1392 (به مدت یک سال) با استفاده از دستگاه پرتوسنج فرابنفش ماهانه در سه نوبت صبح، ظهر و عصر در هر نوبت، 5 بار اندازه­گیری و میانگین آن­ها در نظر گرفته شد. داده­ها با روش­های آماری توصیفی تحلیل شدند. یافته­ها: بیش­ترین میانگین شدت پرتوهای فرابنفش a و b در طول سال به ترتیب 88/1±36/28 و 035/0±156/0 وات بر مترمربع مربوط به تیر ماه و کم­ترین میانگین شدت این پرتوها به ترتیب 83/0±36/10 و 010/0±041/0 وات بر مترمربع مربوط به دی ماه بود. نتیجه­گیری: با توجه به یافته­ها، پیشنهاد می­شود افراد کم­تر در معرض تابش مستقیم نور آفتاب قرار گیرند و از راهکارهای حفاظتی مناسب نظیر پوشیدن لباس مناسب، عینک آفتابی و کرم ضدآفتاب استفاده کنند.